Grafomania Suprisa...

**

W karczmie "Pod ubitą świnią" jak zwykle panował ruch. Tym razem jednak, był on spowodowany obecnością niezwykłego gościa jakim był łowca
-... i tak mniej więcej zakończyło się polowanie na smoka w Górach Błękitu. Zamiast jednego, upolowałem trzy, dostałem trzy razy więcej, miasto było wdzięczne, a ja pojechałem dalej...- zabójca sięgnął po kufel stojący na ławie, po czym przykładając go do ust, upił z niego.
Widać było, ze przyszedł sie zrelaksować, gdyż zdjął całe uzbrojenie stalowe, pozostał tylko pancerz skórzany. Jego hełm także był zdjęty, oblicze skrywał pod kapturem
- Wspaniałe macie przygody, mości zabójco - odezwał sie siędzący przed nim, ubrany w bogate, błękitne szaty człowiek. Na jego szyi był medalion z wyobrażoną wagą, na której szalach były mieszki monet, co wskazywało, że był kupcem
-...ale, jedno mnie zastanawia...- w międzyczasie przyszła piękna, młoda karczmarka, z blond warkoczem, przynosząc dwa kufle pełne piwa. Kupiec wręczył jej dwie złote monety
- ... czym zajmuje się taki łowca, kiedy akurat nie ma zlecenia?
Bonhart odstawił kufel, i odpowiedział:
-Obijaniem mord skurwysynom, sprzedawaniem skór wieśniakom... - wtedy, spojrzał na odchodzącą karczmarkę
-... i innymi przyjemnościami
Kupiec uśmiechnął się spod swojego bujnego wąsa, i chwytając kufel, powiedział:
-Wasze życie jest jak z bajki....
Łowca popatrzył na niego, i zdjął kaptur. Wtedy, kupiec zamarł. To, co zobaczył bowiem, było okropne...
Bonhart był łysym, niezbyt przystojnym mężczyzną o brązowym oku, przy czym stwierdzenie to nie jest błędem. Przez drugie bowiem, przechodziły szramy wielkości szmoczego pazura, a oko było całe białe. Na twarzy miał lekki zarost
-Moje życie, mości kupcze, to nie bajka. To nie ja płaszczę dupę, licząć zyski, sięgające tysięcy. To nie dla mnie, zarobiony tysiąc to gówno, którym można sobie podetrzeć swoją szanowną rzyć. Ja, mości kupcze, nie piję codzień elfiego wina, zajadając mięsa najrzadzszych zwierząt. Ja, codzień jeżdze od miasta do miasta, by usłyszeć, ze jestem sierotą zebraną z gościńca, i że nic nie znaczę. To ja, codzień, przynajmniej raz dziennie, muszę otrzeć hełm ze śliny jakiegoś skurwiela, który napluł mi przy ludziach bez żadnego skrępowania... Inna sprawa, ze zwykle po tym traci zęby... To ja, raz na miesiąc zarobię tyle, by żyć o suchym chlebie i wodzie w jakiejś stodole, by nie zostać w nocy zabitym przy drodze przez jakiegoś rzezimiecha.... Nie, mości kupcze.... Moje życie absolutnie nie jest z bajki.... I aby uniknąć wyzej wymienionej utraty zębów, radzę podnieść swoje tłuste, leniwe dupsko z ławki, i odejść stąd, zanim doliczę do pięciu.... Akurat wziąłem nóż, a cela mam dobrego.... - usiadł na ławce, wziął kufel, i dopił piwo. Kupiec, z przerażeniem na twarzy szybko wstał, i wybiegł z karczmy, krzycząc "Wariat! Szaleniec!"
Zaraz po tym, tłum wcześniej zebrany wokół stołu rozszedł się w konsternacji. Zostało tylko trzech, zakapturzonych ludzi, z nożami przy pasach. Podeszli do stołu, oparli się o niego, i z uśmiechami na swoich paskudnych twarzach, zaczęli rozmowę z Bonhartem:
- To mówicie, ze nie jesteście zbyt majętni, co?
- Tak mówię, ale co Was to obchodzi?
- Bo nam się widzi... - zaczął drugi -... że taki sprzęt, jaki Wam dają, to musi być dużo wart....
-Tylko raczcie zauważyc, ze bez tego, jak to mówicie, "sprzetu", kompletnie nie miałbym za co żyć... Pani karczmarko, jeszcze butelkę gorzałki, jeśli łaska!
- Taki żeś mocny w gębie, co? - zapytał trzeci - Może udowodnij, czy masz równie mocną pięść?
Karczmarka przyniosła butelkę. Bonhart wstał, wręczył jej jedną złotą, i dwie srebrne monety, otworzył ją, wypił dwa łyki, po czym otarł usta i... rozbił butelkę na głowie rzezimiecha przed sobą.  Jeden za nim, i jeden, po drugiej stronie stołu, wyjęli noże. Ten z tyłu chciał go dźgnąć, a ten za stołem, wskoczył na ławę. Bonhart jednak odsunął sie w bok, zablokował rękę rzezimiecha pod pachą, po czym łokciem drugiej ręki uderzył w jego staw, łamiąc mu rękę. Kiedy drugi skoczył ze stołu, Bonhart już znajdował się z tyłu jednego ze zbójców, trzymając jego złamaną rękę. Wykręcił ją do tyłu, po czym swoim ciężkim butem kopnął w jego plecy, w krzyż. Rozległo się chrupniecię. Zbójca wygiął się do tyłu. Drugi z nich, po nieudanym ataku, spróbował dźgnąć łowcę. Ten jednak, zablokował sie ciałem jego zabitego już kolegi. Nóż wszedł jak w masło w żywą tarczę. Zabójca kopnął ciałem złodzieja w jego kolegę, sprawiając, ze drugi nie mógł wstać. Bonhart wyciągnął swój nóż z buta, i podszedł do przygniecionego kolegą rzezimieszka.
- Błagam, oszczędź... - prosił ocalały zbójca
Bonhart się uśmiechnął, po czym zapytał:
-Wiesz, jaki jest zasadniczy problem mojego fachu?
Złodziej pokręcił głową, na znak, ze nie wie
- Mam zabijać smoki... - nachylił się nad napastnikiem - ...ale czasem, one kryją się pod ludzką postacią - uśmiechnął sie szyderczo, po czym wbił mu nóż, w gardło. Wszyscy patrzyli na łowcę z jednoczesnym przerażeniem, ale i podziwem. Podszedł do karczmarza:
-Za tych trzech jest jakaś nagroda?
-Tak, Panie.... okrągłe sto sztuk złota, za głowę.... żywą, lub martwą...
-Swietnie, w takim razie idźcie szybko zgłosić, zeście ich zabili, i odbierzcie nagrodę...
-Ale Panie łowco.... nie można tak po prostu.... - Bonhart wręczył mu nóż, po czym powiedział:
-To zeznajcie, zeście bronili córki... - popatrzył na sliczną karczmarkę, która go wcześniej obsługiwała. Mrugnął do niej okiem, i odszedł do drzwi, które prowadziły do pokoi
Dwie godziny później, gdy już szykował sie do snu, usłyszał pukanie do drzwi. Weszła córka karczmarza. Stanęła przed nim, i zaczęła mówić:
-Mój ojciec nakazał, abym spełniała każdą Waszą zachciankę... - w tej chwili, zaczęła rozsznurowywać suknię. Kiedy opadła, stanęła przed nim naga, tylko z jej pięknym warkoczem.
-Więc jaśli macie takie życzenie, jestem cała Wasza...
Łowca podszedł do niej, spojrzał na jej kształtne piersi. Dotknął ich delikatnie. Wtedy ona, rozpięła pas od jego spodni, i wyjęła go. Spodnie opadły na podłogę. Stali naprzeciw siebie nago. Wtedy ona, pchnęła go na łóżko, i usiadła na nim. Powiedziała mu:
-Obiecuję, ze to będzie noc pełna wrażeń...
-Nie wątpię....